به نام خدا
چه ایامی گذشت!!! چه روزهای تلخ و شیرینی!! وقتی به روزهای گذشته نگاه میکنی، ته دلت،دلت برای خودت میسوزه. به خاطر همهی روزهایی که به بطالت گذشت! برای همهی عمری که برای کارهایی گذاشتی که علاقهای به انجامشون نداشتی! وقتت رو برای کسانی گذاشتی که سودی برات نداشتن!! اونوقت حسرت تک تک ثانیههای به غفلت گذشتهات رو میخوری!!
اما فقط یک کلمه میتونه امیدی رو در تو زنده کنه برای اینکه دوباره یاعلی بگی و دست بذاری روی زانوت، بلند شی و قدم دوبارهای برداری!! اون هم کلمهی مقدس اللهست. هرکدوم به یک اسم دلخواه صداش میزنیم اما مهم اینه که اگه صداش کنیم و بخوایم ازش، راه درست زندگی کردن رو بهمون نشون میده!!!
خیلی وقتها آدمهایی رو سر راهمون میذاره که مسیر زندگیمون رو تغییر میدن! گاهی کتابی رو توی زندگیمون میذاره که یک کلمهاش کافیه تا به سمتش هدایتمون کنه!! گاهی تصویری رو که ذهنمون رو نسبت به آنچه که برامون نامفهمومه روشن میکنه!!!!
خدا برای همهی ما خوبیها رو میخواد و روشنیها رو. درسته که خودش هم گفته که ما رو در رنج آفریده! اما اگه زحمت کشیدن برای ارتقای مادی و معنوی رنجه، چه لذتی بالاتر از این؟ این خدایی که اگه یک قدم به طرفش برداری صد تا قدم جلو مییاد برات، ارزش هر فداکاری رو داره!!!نه؟؟؟؟